میدان آزادی در بخش غربی تهران جای گرفته است و مسافرانی که از فرودگاه مهرآباد و از بزرگراه شهید لشگری (جاده مخصوص کرج) به تهران وارد می شوند، به عنوان نخستین نماد شهری، با این میدان و بنای ویژه آن روبرو می شوند. این میدان به شکل بیضی ساخته شده است که در مرکز آن برج آزادی قرار گرفته است و در حاشیه آن دو مسیر سواره رو که در برخی از بخش ها به صورت زیرگذر ساخته شده، قرار گرفته است. در فضای میان بنای برج آزادی و مسیرهای پیرامون میدان نیز باغچه های چمن کاری شده به صورت شش ضلعی ساخته شده است.
میدان آزادی با مساحت 50000 مترمربع پس از میدان نقش جهان با مساحت 89600 مترمربع، بزرگ ترین میدان ایران است و برج آزادی، یکی از شناخته شده ترین نمادهای تهران، با بلندای چهل و هشت متر در میان آن جای گرفته است. برج آزادی، در زمان محمد رضا شاه پهلوی به عنوان نماد پایتخت ساخته شد. طراح میدان آزادی، مهندس معمار حسین امانت بود.
بر پایه نظرسنجی های انجام شده بیشینه شهروندان تهرانی برج آزادی را به عنوان نماد شهر تهران معرفی کرده اند. همچنین بر پایه همین نظرسنجی میدان آزادی، پس از موزه ها و کاخ ها، سومین جایی است که شهروندان تهرانی برای معرفی به بازدیدکنندگان خارجی دارای اولویت می دانند. از سال 1352 تا سال 1357 اسکناس های دویست ریالی ایران با تصویری از این برج چاپ و پخش می شد.
میدان آزادی که پیش از انقلاب اسلامی میدان شهیاد نام داشت، بزرگ ترین میدان شهر تهران است که در بخش غربی آن جای گرفته است. این میدان به همراه برج آزادی در سال 1349 خورشیدی برای یادبود جشن های 2500 ساله شاهنشاهی ایران طراحی و ساخته شد و پس از انقلاب اسلامی درسال 1357 به نام «میدان آزادی» نام گرفت.
